Vorige week bracht ik mijn kinderen naar schaatsles. Ik reed via de toeristische route terug naar huis en kwam onderweg een prachtige minibieb tegen. Ik schreef er deze blog over.

Onderweg naar huis kwam ik nòg iets moois tegen.

Ik zag een man, kunstenaar, zittend op de grond. Om hem heen verschillende potten verf, doeken, een thermosfles koffie. Hij beschilderde een electriciteitskastje. Ik heb mijn auto langs de kant van de weg gezet en liep naar hem toe om te vragen wat hij waarom aan het doen was.

Hij vertelde dat hij was ingehuurd door het wijkpanel. De opdracht was om het saaie, grijze electriciteitskastje tot een waar kunstwerk te maken. Hij was er al enige tijd mee bezig, vertelde hij.

Het zag er werkelijk prachtig uit. De inspiratie was verkregen door een gedicht, ook geschilderd op het kastje:

De trots van deze mooie stad,

is op een stukje grond komen aandrijven

en toen hij de plaats bereikt had

waar hij nu staat

zat daar aan den oever

eene vrouw te spinnen,

die riep uit al haar macht:

“Hou âlde! hou!’

Halt oude! niet verder!

De toren gehoorzaamde; hij is daar altijd blijven staan

En heeft aan dit geval zijn naam te danken.

Met deze ‘oude’ wordt de Oldehove in Leeuwarden bedoelt.

De kunstenaar die ik sprak, heet L.J. van Tuinen.

Kijk hoe mooi hij het maakt in de stad!